Emilka miała jedenaście lat, jasne włosy splecione w dwa warkocze i ogromną wyobraźnię. Mieszkała na skraju miasteczka, tuż przy lesie, z mamą, tatą i... wyjątkowym psem.

Dawno, dawno temu istniał świat zupełnie inny niż dzisiejszy. To była kraina pełna olbrzymich roślin, szerokich rzek i niesamowitych stworzeń, które chodziły po ziemi – dinozaurów. W samym sercu tej krainy mieszkała mała dinozaurka o imieniu Trixie. Była mała jak na dinozaura, ale pełna energii i ciekawości świata.

Za kuchenną szafką, tuż obok lodówki, mieszkała mała myszka imieniem Marlenka. Jej dom nie był zwykłą dziurą w ścianie – to był najbardziej pomysłowy apartament w całym domu.

Na końcu wsi, tam gdzie kończy się droga, a zaczynają pastwiska i góry, mieszkał mały piesek imieniem Kajtek. Miał czarną sierść, bystre oczka i zawsze zawiązaną czerwoną chustę na szyi – jak prawdziwy poszukiwacz przygód.

W małej, spokojnej rybackiej zatoce, u zboczu kamienistego wybrzeża, życie toczyło się wolno i beztrosko. Rybackie chaty stały wzdłuż brzegu, a dzieci bawiły się na piaszczystej plaży, budując zamki z piasku i ścigając się z falami.

Za zielonym pagórkiem, tuż przy strumyku, mieszkały trzy zajączki: Kicuś, Tupcio i Łatek. Każdy z nich miał inną osobowość.

Maja każdego dnia przychodziła do lasu, aby spotkać się ze swoim przyjacielem — dużym, szarym wilkiem, którego uratowała pewnego razu, gdy był ranny. Nadali mu imię Cień, bo zawsze pojawiał się cicho, jakby wyrastał z samej mgły. Pewnego dnia Maja zauważyła, że Cień jest wyjątkowo smutny. Postanowiła dowiedzieć się, dlaczego.

Pewnego razu, w krystalicznie czystych wodach oceanu, nurek o imieniu Marek zanurzył się, aby podziwiać podwodny świat pełen kolorowych ryb i tańczących wodorostów. Pływał spokojnie, ciesząc się ciszą i pięknem morskiego życia.